Wiejska szkoła ludowa ad. 1919

Koniec roku szkolnego zbliża się wielkimi krokami. Zanim dzieciarnia rozpocznie wakacje odwiedzimy typową wiejską szkołę ludową w której uczyły się dzieci w roku 1919. Szkoła mieściła się w wydzierżawionej chałupie i składała się z izby lekcyjnej i małego mieszkanka nauczyciela. Wygódka najczęściej tzw. sławojka mieściła się na podwórzu. Warunki nauczania były jak na dzisiejsze standardy prymitywne. Dość dodać, ze pomoce naukowe wykonywał nauczyciel samodzielnie, uczono tylko podstaw rachunków, języka polskiego, religii, jak również elementów historii, przyrody i geografii. Nauka w szkole powszechnej była najczęściej jedyną edukacją młodego obywatela II RP zamieszkałego na terenach wiejskich.

Szkoła przedwojenna lat dwudziestych i trzydziestych to była zupełnie inna szkoła niż dziś. Przedmiotów nauczano podobnych, ale nazwy niektórych z nich brzmiały zaskakująco: były lekcje religii, historii, geografii, ale i ćwiczeń cielesnych, robót kobiecych, rachunków z geometrią, śpiewu, rysunku, przyrody ożywionej, czy higieny. na przerwę dzwonił ręcznym dzwonkiem sam nauczyciel. Dzieci nie miały wtedy tornistrów, pisały na drewnianych tabliczkach, a czytały przy lampach naftowych. Opornych uczniów za nieposłuszeństwo, rozmowy na lekcji, nieprzygotowanie się do zajęć czekały kary -  ,,łapy" wymierzane trzciną. Taka to była wtedy szkoła..