Świat w starym stylu

Świat w starym stylu

poniedziałek, 1 lutego 2016

Munsztuk w czasach staropolskich

Czymże jest munsztuk? Otóż w skrócie to rodzaj bardzo silnego kiełzna służącego do kierowania koniem. Munsztuk składa się z metalowego drążka, umieszczanego w pysku konia oraz z ustawionych prostopadle do niego czanek zakończonych pierścieniami, do których mocuje się paski ogłowia (do czanek górnych) oraz wodze (do czanek dolnych). Dodatkowym elementem może być łańcuszek lub pasek zapinany pod szczęką konia. Siła działania kiełzna jest proporcjonalna do długości jego czanek. W zależności od rodzaju szkoły jazdy, munsztuka używa się w połączeniu ze zwykłym wędzidłem lub bez . Ogłowia munsztukowe różnią się nieco od typowych ogłowi. My przedstawiamy dwa rodzaje munsztuku z staropolskiego traktatu Krzysztofa Dorohostajskiegi (1562-1615 r.) ,,Hippika abo o koniach".

,,Munsztuk z gruszkami wewnątrz obroconemi napiłowanemi, otworzysty, z drążkami pochylonymi z kolcami na wierzchu, z łańcuszkami pobocznemi. Wolność daje językowi, załamuje kark, karze dziąsła, otwiera po części wargi, należy koniowi dobrej gęby".

,,Munsztuk ze dwiema dzwonkami, z kołkami z nadworza, z łańcuszkiem na wierzchu w ktorym obracające się łyżeczka w pośrzodku, otwiera wargi mięsiste, przekładać języka nie pozwala, podnosi głowę, należy koniowi dobrej gęby i wysokiego podniebienia".

Munsztuk z oliwkami otworzysty, z drążeczkami dwiema pobok i z trzecim na wierzchu płaskim kolczastym, wzdziera głowę, lekkie dzierżenie czyni, należy koniowi płytkiej małej gęby i języka subtelnego.

Krzysztof Dorohostajski (1562-1615 r.) - ,,Hippika abo o koniach".

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz