Czarna mąka o peruwiańskich koneksjach

Ta potrawa, a właściwie koncentrat pomagający przetrwać na przednówku ma historię tak długą, jak długa jest historia uprawy ziemniaków w Małopolsce, a konkretnie w okolicach Chrzanowa. Dodatkowego smaczku dodaje tu kwestia jej niezależnego stosowania przez...Indian peruwiańskich! Dawnymi czasy, zwłaszcza na przednówku, jeżeli poprzedni rok był nieurodzajny w domach panował zwykle dotkliwy głód. I to jest właśnie geneza powstania tej niecodziennej potrawy. Starsi ludzie, mieszkańcy ziemi Chrzanowskiej powiadali ,,Gdy w domu zabrakło mąki to było źle, ale gdy zabrakło ziemniaków to było już bardzo źle".

Wtedy przygotowywano potrawę zwaną czarnymi kluskami gotowanymi. Były to kluski przygotowane ze specyficznej ,,mąki" robionej przez potłuczenie zamrożonych i wysuszonych ziemniaków. Przygotowywano ją w zimie roku urodzaju. Po obraniu ziemniaki wykładano na mróz, a następnie długo suszono w piecu. Otrzymywano z nich czarne wysuszone kamyki, które nawet kilka lat można było przechowywać w suchym miejscu. Gdy przychodził głód, kamyki te tłuczono na mąkę, ciasto zarabiano wodą, a powstałe kluski gotowano. Wraz z poprawą sytuacji materialnej mieszkańców po II wojnie światowej ten sposób długotrwałego przechowywania żywności zarzucono i zapomniano. TP
Źródło: ,,Psary, perła Ziemi Chrzanowskiej" M.Kempka