Pasquino - mówiący posąg

Wieczne miasto jest skarbnicą skatalogowanych i nieskatalogowanych dzieł sztuki. Rzym posiada miliony pamiątek z zamierzchłych epok. Jednym z najciekawszych zabytków, a w dodatku pełniącym od 600 lat ważne funkcje społeczne jest rzeźba Pasquina. W centrum miasta, przy Piazza Navona znajduje się niewielki zaułek noszący imię.  Antyczna rzeźba przedstawiająca rzymską kopię hellenistycznego dzieła które przedstawia Menelaosa w ciele Partokla. Posąg został w XVI wieku wyciągniety z rynsztoka gdyż przez ponad tysiąc lat służył za kładkę rzymskim mieszkańcom.

Skąd Pasquino zaczął przemawiać. Najbardziej prawdopodobna jest hipoteza wysunięta, zresztą przez Polaka profesora Kazimierza Chłędowskiego wedle której naprzeciwko bogatego pałacu Carafy mieszkał profesor uniwersytetu Pasquino który postanowił udekorować postawiony posąg pracami swych studentów. Na posagu zawisły wiersze a potem się..zaczęło. Pamflety , paszkwile i poezja do dziś wisi na posagu. Nie zawsze podobało się to możnym Rzymu. I tak na przykład papież Hadrian VI chciał zatopić posąg w Tybrze, czemu przeszkodziła jego śmierć, czy wreszcie Benito Mussolini który również nie był rad z utworów zamieszczonych na posągu..

Tak czy owak Pasquino dotrwał do naszych czasów , bez renowacji i konserwacji i do dziś dzień pełni rolę społecznego ,,wentylu bezpieczeństwa" dla możnych. Ostatnio głównym motywem prac na figurze jest włoski kryzys...

Pasquino jest rzeźbą docenianą- niedocenianą. Już Bernini i Michał Anioł twierdzili, ze Pasquino jest jedną z dwóch najpiękniejszych rzeźb Rzymu odznaczającą się pięknymi proporcjami i brakiem przesady w jej konstrukcji. Dla mieszkańców wiecznego miasta i turystów rzeźba jest jednak symbolem niezwykłych stuleci spędzonych jako swoisty trybun ludowy. Niewielu wie , że w XVI wieku w Rzymie podobną role pełniły posagi: Marfolo, Facchino, Pani Lukrecja i pawian Babuino. Teraz ich miejsce to galerie i muzea. Od 200 lat ostatnim trybunem Rzymu jest Pasquino.. I tak pewnie pozostanie.(DSZ)