Jan Kochanowski piórem Władysława Nehringa

Zapraszamy serdecznie do zapoznania się z prawdziwym ,,białym krukiem'' polskiej biografii. Dzieło Władysława Nehringa legendarnego polskiego slawisty pt. ,,Jan Kochanowski- życie i dzieła" stanowi unikalne, wydane w niewielkim nakładzie w roku 1900 w Petersburgu, napisane przepiękną, archaiczną już dziś polszczyzną kompedium zapomnianej już dziś częściowo wiedzy o tym tuzie renesansowej literatury polskiej,  również wybitnym w tym  czasie twórcy europejskim stawianym przez autora w jednym szeregu z np. Szekspirem. Książka wydana w niewielkim nakładzie staraniem księgarni K. Grendyszyńskiego w Petersburgu w serii ,,Życiorysy sławnych Polaków". Praca wydana na cienkim, gazetowym papierze- to cud, że w ogóle dotrwała do naszych czasów. Zważywszy na brak twardej oprawy, będącej w tamtych czasach standardem nawet w drukach ulotnych, stan jej zachowania jest bardzo dobry. Monografia liczy stron 82 i jest zwieńczona wysokiej próby litografią Jana Kochanowskiego nieznanego nam autora.

 Jej autor Władysław Nehring (ur. 23 października 1830 w Kłecku, zm. 20 stycznia 1909 we Wrocławiu) – polski językoznawca i historyk, badacz języka starosłowiańskiego, autor prac naukowych i popularnonaukowych z dziedziny historii Słowian i gramatyki języków słowiańskich.  Absolwent gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu. W 1850 dzięki uzyskaniu stypendium od Towarzystwa Naukowej Pomocy im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu podjął studia na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie w 1856 uzyskał tytuł doktora.

 Po zdaniu w tym samym roku egzaminu nauczycielskiego pracował jako nauczyciel gimnazjalny. Po uzyskaniu w 1867 tytułu profesora objął Katedrę Języków i Literatur Słowiańskich na Uniwersytecie Wrocławskim. Był wykładowcą literatur słowiańskich, gramatyki porównawczej oraz gramatyki języka starosłowiańskiego. Szczególną uwagę poświęcał mitologii słowiańskiej i związanej z nią kulturze ludowej, był twórcą seminarium slawistycznego, popularnego wśród polskich studentów. W latach 1893-1894 był rektorem Uniwersytetu Wrocławskiego. Był także członkiem Akademii Umiejętności w Krakowie, Akademii Nauk w Petersburgu i w Pradze, a także członkiem honorowym Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Poznaniu. Zmarł we Wrocławiu w 1909, został pochowany na Cmentarzu Osobowickim. Znał w wybitnym stopniu francuski, niemiecki, łacinę, grekę, rosyjski, czeski, i nade wszystko różne dialekty starosłowiańskie. Pozostawił 250 prac naukowych w tym naszą monografię  Jana Kochanowskiego. Władysław Nehring kończy pracowite życie w dniu  20 stycznia 1909 r. Pochowany on został na Cmentarzu Osobowickim. W czasach nazizmu imię jego zostało skutecznie wymazane ze świadomości narodu. W wolnej Rzeczypospolitej jeden z bardziej docenionych Wrocławian.