Plecionkarstwo
zwane też koszykarstwem czy wikliniarstwem to jedne z najstarszych
profesji. W zamierzchłej przeszłości zajmowały się tym ludy zbieracko-
łowieckie przemieszczające nieustannie odległe przestrzenie. Kosze i
inne pojemniki były im niezbędne do przenoszenia żywności, sprzętów i
odzieży. W specjalnych koszach noszono też małe dzieci, a tkane maty
służyły za posłania. Najstarsze zabytki plecionkarstwa pochodzą z
terenów Bliskiego Wschodu i Chin. Najczęstszymi surowcami stosowanymi do
wyplatania koszyków są wiklina, korzenie jałowca, drzew iglastych,
trzcina i rogożyna.
Do
produkcji wykorzystywało się także łub, czyli darte drewniane taśmy
wykonywane z osiki, jesionu lub akacji. Często plecie się także ze
słomy. Tą techniką można wykorzystując odpowiedni materiał i rodzaj
splotu wykonać większość przedmiotów niezbędnych w dawnym gospodarstwie.
Formy i kształty koszy zależą od ich spodziewanego zastosowania. Duże i
solidne kosze wykorzystuje się do codziennej pracy w gospodarstwie,
małe i lekkie używa się do zakupów albo grzybobrania. Istnieje bardzo
dużo technik wyplotu zależnych zarówno od używanego materiału jak
również regionu z którego pochodzi plecionkarz. Typ splotów i ich kolor
związany z użytym materiałem pełnią również funkcje dekoracyjne. DSz
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz